Een nat pak

23 september 2015 - Ponte Messa, Italië

Ok. Tot nu toe was het een makkie. Vandaag was "bruto" zoals de Italianen dan zeggen. 

Zonsopgang lido di Dante

De dag begin met een mooie zonsopgang boven zee. De route voerde ons over een onverhard pad dwars door de duinen en het bos. Volgens een Italiaanse mountainbiker die ons wilde waarschuwen een levensgevaarlijk traject, maar het was prima te doen en heel mooi.

Vervolgens reden we langs allemaal badplaatsen in de richting van Rimini. Een tiental km voor Rimini gaan we landinwaarts. Voorlopig nog steeds vlakke wegen, de bewolking neemt toe maar het blijft voorlopig droog. Gisteren heb ik de voorspellingen nog gecheckt en er zal niet veel vallen, een paar spatjes misschien.

Tegen de middag hebben we ca 55 km gefietst en willen we pasta. We hebben nog zeker 40 km te gaan. Maar wat in Nederland op maandag aan de hand is, blijkt in Italië op woensdag te zijn: restaurants zijn dicht. Ik kom toch al wat jaren in Italië maar dit was nog niet tot me doorgedrongen. 
Uiteindelijk eten we in een bar een lekker broodje en ze hebben zelfs een glas melk voor mijn vader. Gesterkt gaan we door.

Café Doppio

We rijden een stuk langs autowegen, zulke mooie fietspaden als we tot Verona hebben gehad, zijn hier niet meer. Of toch? De navigatie leidt ons langs de rivier de Marecchia over een onverhard pad. Dat is een meevaller! 

Tegenvaller is dat het nu begint te regenen en meer dan een paar spatjes. Geeft niks, regenjasje aan en door. We rijden een stukje op met een vader en dochter uit België, ook onderweg naar Rome. Hun einddoel voor vandaag is San Marino. Wij moeten nog een stukje verder.

Op het moment dat we het fietspad weer verruilen voor de autoweg, houdt het op met zachtjes regenen. Hier gaat het ook langzaam maar zeker steeds steiler omhoog. Hier was ik toch voor gekomen?: samen met mijn vader de bergen bedwingen en een beetje afzien.

Dus daar gaan we: door de stromende regen bergop. Op een gegeven moment zie ik plaatsnamen die ik ken van een vakantie een paar jaar geleden. En we zijn op weg naar dezelfde camping! 

 

Het is uiteindelijk een stuk verder dan ik dacht, maar daar is dan de camping. We rijden tot op de laatste draad doorweekt het terrein op en wat denk je: camping dicht! 

Van de nood een deugd maken dan maar. Verderop bij een bar vraag ik of er ergens kamers te huur zijn. Zeker wel! 100m verderop boven het restaurant. We melden ons daar en krijgen een camera matrimonia: geen bruidssuite (dacht ik even), maar een kamer met tweepersoonsbed. Wij vinden alles allang best, als er maar een bed staat en een warme douche is.

Natte zooi uittrekken en opwarmen. Dan herinner ik me dat ik vlakbij een bord "lavenderia" heb gezien. Dan zou ik die natte boel nog even in de droger kunnen gooien! Ik ga er snel naartoe, maar helaas: ook dicht. 5 oktober ben ik de eerste. Dan maar hopen dat alles morgen een beetje gedroogd is. Dan hebben we de Koninginnerit door de Apenijnen met de beklimming van de Viamaggio. Wel lekker als mijn jassie dan droog is.

We eindigen de dag in het restaurant beneden. Even contact met thuis, een biertje en lekker eten. Ik vermoed dat ik lekker zal slapen vannacht.

Nat maar onverslagen!

Foto’s